Deel deze blog met uw sociaal netwerk !

Bookmark and Share

zondag 19 oktober 2014

Mispel de kat

Ik zie je hangen aan mijn been,
je oren in je nek gelegd,
en had je weerom vlees gepikt,
heb ik er vaak niets van gezegd.

Je kon zonnen naast de kachel,
als het buiten stenen vroor,
en vaak koos je de hond zijn plaatsje,
maar ook hij zal je missen hoor.

Want na jaren was je versleten,
je poten, je lijfje en je hoofd,
langzaam verdween het vrijgevochten,
tot je leven werd gedoofd.

Je deken zal je missen,
geen warm lijfje tegen hem aan,
en je bakje zal verdwijnen,
niemand heeft er nog wat aan.

Een kat heeft negen levens,
en dan is het plots gedaan,
en zelfs na acht keren,
komt de laatste toch hard aan.


donderdag 16 oktober 2014

Verboden toegang

Het leek een toren in verval,
maar de hond die waakte wist beter,
niet de toren was de rijkdom,
maar de duiven lief en teder.


De grond behoorde een huurling toe,
de vechtersbaas was zelden thuis,
hij had verschillende projecten,
zoals je wel ziet op de beeldbuis.


Zijn hobby was zijn werk,
geweld zijn levensdroom,
en lieve, tedere duiven,
verstopte hij zonder schroom.


Vrede zouden zij kunnen brengen,
hij zag al vredesduiven overal,
en dan zit de huurling zonder werk,
wordt hij de toren in verval.



N.a.v. Hendrik-Jan de Wit @hjwdewit: Vandaag een speciale #WoT schrijfopdracht. Blog mee over deze foto


Ongelijkheid - anders

In jouw ogen ben ik anders,
geen rolstoel, gewoon te been,
in jouw ogen ben ik anders,
een gezin, woon niet alleen.

In jouw ogen ben ik anders,
niet gekleurd, maar blank,
in jouw ogen ben ik anders,
mijn taal, een andere klank.

In jouw ogen ben ik anders,
ik ben samen met een vrouw,
in jouw ogen ben ik anders,
eerst samenwonen, dan de trouw.

In jouw ogen ben ik anders,
maar zie eigenlijk geen verschil,
net als jij gelukkig leven,
is hetgeen dat ik ook graag wil.


N.a.v. Write for Amnesty on Blog Action Day: http://livewire.amnesty.org/2014/10/10/write-for-amnesty-on-blog-action-day/

maandag 13 oktober 2014

de vogel lacht in zijn vuistje

De vogel lacht in zijn vuistje,
of is zijn pluimpje beter gezegd,
als hij de mensen daar zitten
in ijzeren blokjes op een rij gelegd.


Hoe ze schuiven van links naar rechts,
zonder echt rechtdoor te gaan,
hoe ze vloeken in hun blokje,
omdat ze daar nu al lang staan.


De vogel vliegt vrolijk,
weg van het vuile roet
en lacht dan in zijn vuistje,
zoals ook de fietser doet.



vrijdag 10 oktober 2014

verdriet om verdriet

Hij was droevig,
hij miste wat,
zijn verdriet was 

niet volmaakt.

Hij had gehoord 

van tranen die rollen
langs je wangen,
eindeloos.


Maar zijn verdriet was

niet volledig,
hij had de tranen,
ook eindeloos.


Maar niets dat rolde,
langs zijn wangen

gleden de tranen
naar omlaag.


dinsdag 7 oktober 2014

Als jij slaapt, ben ik wakker

Ik kijk hoe je hand naast je hoofd ligt,
en hoe jij zachtjes ademt,
en soms zachtjes snurkt,
en hoe je lippen om een kus vragen,
maar ik ze niet kus, 
om je niet wakker te maken. 
Ik zie dat je droomt,
misschien over mij, 
dat jij ligt te slapen, en dat
ik kijk hoe je hand naast je hoofd ligt,
en hoe jij zachtjes ademt, 
en soms zachtjes snurkt, 
en hoe je lippen om een kus vragen, 
maar ik ze niet kus, 
om je niet wakker te maken.

zondag 5 oktober 2014

Vandaag drijven de wolken niet

vandaag drijven de wolken niet,
ze blijven troosteloos hangen,
alsof wij ze hebben gevangen,
in een net dat niemand ziet.


vandaag drijven de wolken niet,
een beklijvende grijze lucht,
lijkt het op een laatste zucht,
kennen zij hun tijdslimiet.

vandaag drijven de wolken niet,
ze weten dat ze heengaan,
elke druppel is een traan,
het zijn wolken vol verdriet.