Deel deze blog met uw sociaal netwerk !

Bookmark and Share

maandag 6 januari 2014

Kop op

De wind dwingt mij tot tranen
als ze langs mijn ogen wrijft,
ook al weet ik er is nog hoop,
zelfs als er niets meer overblijft.

Ik zie de scherven voor me liggen,
raap ze één voor één weer op.
Zo bouw ik aan een nieuwe toekomst,
van het dal weer naar de top.

1 opmerking:

  1. Prachtig,Dirk, ’t hele gedicht, maar de eerste twee regels nog in het bijzonder!

    BeantwoordenVerwijderen