De puinhoop die je
achterliet,
is niet te overzien,
ik ben niet meer
dezelfde,
sinds je me verliet.
Hopeloos lijkt
eindeloos,
als ik je brieven
herlees,
op zoek naar een reden,
waarom je voor vluchten
koos.
Maar ik zie alleen maar
liefde,
hoor geluk in elke
zin,
voel warmte in elk
woord.
Waar is toch je twijfel?
Waarom zie ik het niet,
wat ons geluk heeft verstoord?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten