Deel deze blog met uw sociaal netwerk !

Bookmark and Share

dinsdag 12 april 2011

Te laat

Ik had de tijd gevonden.
Hij lag daar in het gras,
tussen de klavers en de bloemen,
een ineengedoken karkas.

Ik heb hem zachtjes aangesproken
en nam hem in mijn armen vast.
Hij moest blijkbaar wat bekomen,
de tijd, die was overbelast.

We gingen rustig zitten,
genoten samen van de zon.
En wat zalig liggen soezen,
turen naar de horizon.

En plots was de tijd verdwenen.
Ik zat te lang op het terras.
Er moest nog heel wat werk gebeuren,
vaarwel rust en weer plankgas.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten